Για παράδειγμα, αν κάποιος ζυγίζει 80 κιλά, το ιδανικό βάρος του σακιδίου επιβίωσης δεν θα πρέπει να υπερβαίνει τα 16 κιλά.
Βασικός κανόνας :
Περπατάμε αργά και με σταθερό ρυθμό. Το ‘αργά’’ στην αρχή της πορείας είναι ένα τεμπέλικο βήμα. Πρέπει να αντισταθείς στην παρόρμηση να πας πιο γρήγορα. Περπατάμε τόσο αργά, ώστε να μη χρειάζεται να αναπνέουμε από το στόμα, ιδίως το χειμώνα.
Στην αρχή της κάθε πορείας, ειδικά με φορτίο, αισθάνεται κανείς πολύ σύντομα ότι ‘δεν θα τα βγάλει πέρα’. Αυτό είναι και το κρίσιμο σημείο. Από ́κει και πέρα η καρδιά και γενικά ο οργανισμός έχουν προσαρμοστεί στο ρυθμό και το ́θέμα ́ αντιμετωπίζεται ικανοποιητικά!
Για αυτό πρέπει να αποφεύγονται οι συχνές στάσεις, ενώ όταν γίνονται δεν πρέπει να διαρκούν πολύ (5‐10 λεπτά κάθε ώρα).
Γενικά, κάθε 30‐45 λ κάνουμε στάση 5‐10 λ, αλλά στεκόμαστε όρθιοι, ακουμπώντας το σακίδιο (χωρίς να το βγάλουμε) σε ένα βράχο ή δέντρο.
Αυτό που επιτείνει πολύ την κόπωση είναι οι απότομες κινήσεις, όπως απότομα ανεβάσματα. Εάν στο μονοπάτι σου είναι ένα βραχάκι σαν σκαλί, μην το ανέβεις με μια δρασκελιά, παράκαμψέ το. Τις ‘κορδέλες’ που κάνει το μονοπάτι ή ο δρόμος που ανεβαίνει μια πλαγιά, ακολούθησε τις πιστά, μην ‘κόβεις’ δρόμο ανεβαίνοντας ευθεία.
Περπατάμε όσο γίνεται πιο όρθιοι, είτε ανεβαίνουμε είτε κατεβαίνουμε. Γι ́ αυτό ρυθμίζουμε ανάλογα τους ιμάντες του σακιδίου. Κάθε άλλη στάση του σώματος αυξάνει τις καταπονήσεις ενώ το βάρος του σώματος πέφτει μπροστά από τα πόδια, άρα είναι ευκολότερο να πέσουμε προς τα εμπρός. Αν γέρνουμε προς τα πίσω τότε ευκολότερα θα γλιστρήσουμε και θα «σκάσουμε» κάτω με τη λεκάνη.
Απότομη πλαγιά, την κατεβαίνουμε
ζικ ζακ κι όταν αλλάζουμε κατεύθυνση ξεκινάμε με το πόδι που βρίσκεται ψηλότερα. Στην ανάβαση απότομης πλαγιάς, μετά από
κάποιο βήμα κάθε τόσο ενώνουμε τα γόνατα (ξεκουράζονται οι μύες).
Ένα ραβδί (καλύτερα η ανιχνευτική διχάλα) σου προσφέρει μεγάλη βοήθεια : Μέσω του χεριού, διοχετεύεις μέρος του βάρους του σακιδίου, ενεργεί σαν ‘τρίτο πόδι’ και σε παραπατήματα προσφέρει ουσιαστική βοήθεια για αποφυγή διαστρεμμάτων (ή και σπάσιμο) του αστραγάλου.
Πληροφόρηση και Ετοιμότητα:
Μάθετε για το περιβάλλον, τις επικίνδυνες ζώνες και τον καιρό πριν ξεκινήσετε. Φέρτε μαζί σας χάρτες, πυξίδα και GPS, αν είναι απαραίτητα.
Ασφάλεια:
Περπατήστε πάντα σε σηματοδοτημένα μονοπάτια και μην αποκλίνετε από αυτά. Ενημερώστε κάποιον για τη διαδρομή σας και την αναμενόμενη ώρα επιστροφής.
Όταν έχει ήλιο και ζέστη :
Πρέπει απαραιτήτως να προστατεύονται το κεφάλι, ο σβέρκος και η σπονδυλική στήλη, γιατί οι ηλιακές ακτίνες (ιδίως στον αυχένα (σβέρκο) προκαλούν εξάντληση πολύ περισσότερο από την ίδια τη ζέστη. ΠΟΤΕ μην περπατάς γυμνός από τη μέση κι απάνω. Μία βαμβακερή φανέλα σε προστατεύει από τα εγκαύματα και μαζεύει τον ιδρώτα που εξατμίζεται με το ρεύμα αέρος και σου δημιουργεί σχετική δροσιά.
Το μαντήλι είναι ιδανικό για προστασία του αυχένα από τον ήλιο.
Στο κρύο και στον παγετώνα :
Τόσο ώστε να μην κρυώνουμε, αλλά κυρίως να μην ιδρώνουμε. Το κρύο παγώνει τον ιδρώτα και κρυώνουμε πιο πολύ. Βγάζε ρούχα όταν έχεις τάση για εφίδρωση. Δεν πρόκειται να κρυολογήσεις ενόσω περπατάς.
Το μαντήλι είναι αρκετά καλό για να μαζεύει τον ιδρώτα του λαιμού ή ως... σκούφος ανάγκης (το φοράς σαν τσεμπέρι).
Στις στάσεις :
Πιες λίγο νερό. Κατάπιε το αφού προηγουμένως έχεις διαβρέξει τη στοματική κοιλότητα και τον λάρυγγα (γαργάρα). Και στο ψύχος χρειάζεσαι νερό μολονότι δεν το αισθάνεσαι. Φόρεσε αμέσως κάτι (μπουφάν, αντιανεμικό, φλίς), το οποίο πρέπει να στοιβάζεις εξωτερικά του σακιδίου (ή τελευταίο), ώστε να βγαίνει αμέσως.
Τι τρώμε στην πορεία; Σε κάθε στάση μικρή ποσότητα αλλά με μεγάλη θρεπτική αξία δηλ. ξηρούς καρπούς, ελιές/ψωμί, αποξηραμένα φρούτα (σύκα, σταφίδα).
Εάν αισθάνεσαι εξάντληση (πέρα από την κόπωση), κράμπες, ζαλάδες, τάση για εμετό το πιθανότερο είναι να σου λείπει αλάτι, γι ́ αυτό έχε πάντα μαζί σου λίγο (αλάτι θαλάσσης, υπάρχει και σε χάπια). Μην πίνεις τίποτε άλλο παρά μόνο νερό. Όχι καφέδες, χυμούς, οινοπνευματώδη, γιατί απορροφούν υγρά από το σώμα.
Σε μεγάλες στάσεις φτιάξε ένα τσάι (όχι ‘του βουνού’ γιατί ρίχνει την πίεση). Σε πολύωρες πορείες πίνουμε κάθε τόσο λίγο νερό έστω κι αν δεν διψάμε (χειμερινές...). Αν διψάς πολύ μετά από μεγάλη πορεία ΜΗΝ πιείς απότομα πολύ νερό. Θα σου φέρει αναγούλα και πιθανόν εμετό, που θα σε αφυδατώσει κι άλλο! Πίνε λίγο λίγο, πριν το καταπιείς βρέξε όλο τον ουρανίσκο και κάνε γαργάρα. Μην πιείς ΠΟΤΕ θαλασσινό νερό.
Υπόδηση :
Φοράμε πάντοτε (χειμώνα‐καλοκαίριι) δύο ζεύγη κάλτσες εκ των οποίων το εσωτερικό είναι απορροφητικό. Η «μηχανική» είναι ότι η εσωτερική κινείται με το πόδι, η εξωτερική με το άρβυλο και έτσι οι τριβές μεταφέρονται ανάμεσα στις δύο κάλτσες αντί στο πέλμα (αποφυγή φλύκταινων, φουσκάλων, ερεθισμών κλπ.). Τα κορδόνια είναι όλα δεμένα ώστε να συγκρατείται ο αστράγαλος στα στραβοπατήματα, ιδίως στην κατάβαση.
Διάστρεμμα (στραμπούληγμα) κατά την πορεία :
Μη βγάλετε την αρβύλα, γιατί υποστηρίζει την άρθρωση ενώ αν αφαιρεθεί μπορεί ο αστράγαλος να πρηστεί τόσο που να μη μπορεί να μπει πάλι η αρβύλα.
Φουσκάλες : Τρυπάς με καυτηριασμένη βελόνα να αδειάσει το υγρό. Betadin και κάλυψη.
Απόσπασμα από το : Ελληνικό Εγχειρίδιο Επιβίωσης
«ΑΕΤΟΙ»
www.TrueTactical.gr
0 Σχόλια